Λαμπραντόρ: Ο χαρούμενος φίλος

Κάπου σε μια παραλία με χρυσή άμμο και κύματα που λαμπύριζαν στον ήλιο, έπαιζε ένας σκύλος με την πιο χαρούμενη μουσούδα. Ήταν το Λαμπραντόρ.

Του άρεσε να πηδάει στο νερό με φόρα, να κολυμπάει σαν δελφίνι και να φέρνει πίσω τη μπάλα που του πετούσαν. Κάθε φορά που έβγαινε στη στεριά, έτρεχε γελώντας (ναι, τα Λαμπραντόρ γελάνε με την καρδιά τους!) και τίναζε το νερό από το τρίχωμά του, κάνοντάς τα πάντα γύρω του μούσκεμα.

Όλοι τον αγαπούσαν γιατί είχε έναν απλό κανόνα στη ζωή:
Να μοιράζει χαρά.
Όταν κάποιος ήταν λυπημένος, το Λαμπραντόρ έφερνε το αγαπημένο του παιχνίδι και του το άφηνε μπροστά στα πόδια. Αν κάποιο παιδί κουραζόταν, εκείνο έγερνε δίπλα του και του χάριζε την πιο ζεστή αγκαλιά.

Δεν ήταν φύλακας ούτε κυνηγός. Ήταν ο φίλος που όλοι χρειάζονται – γελαστός, χαρούμενος, γεμάτος αγάπη. Έτσι το Λαμπραντόρ μας μαθαίνει ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα – σε ένα παιχνίδι, σε μια βουτιά, σε μια αγκαλιά.