Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μεγάλη χώρα που λέγεται Αργεντινή, ζούσε ένας σκύλος που έμοιαζε με ήρωα παραμυθιού. Ήταν το Ντόγκο Αρτζεντίνο. Είχε τρίχωμα κατάλευκο σαν σύννεφο, μάτια που έλαμπαν σαν μικροί ήλιοι και μύες δυνατούς σαν βράχια.
Το Ντόγκο αγαπούσε ένα παιχνίδι περισσότερο απ’ όλα: το κυνηγητό με τα αγριογούρουνα! Κάθε φορά που έβγαινε στο δάσος, οι θάμνοι κουνούσαν τα φύλλα τους, τα πουλιά πετούσαν τρομαγμένα, κι εκείνο έτρεχε με ταχύτητα σαν τον άνεμο. Τα αγριογούρουνα έκαναν ζιγκ-ζαγκ για να ξεφύγουν, μα το Ντόγκο πάντα τα ακολουθούσε γελώντας με την καρδιά του.
Όμως, παρόλο που ήταν τόσο δυνατό και γρήγορο, το Ντόγκο είχε και μια τρυφερή καρδιά. Όταν γύριζε στο σπίτι, κουρασμένο από το παιχνίδι, κουλουριαζόταν δίπλα στους φίλους του, κούναγε την ουρά του χαρούμενα και τους έλεγε με τον δικό του τρόπο:
«Μη φοβάστε, είμαι εδώ να σας προσέχω!»
Κι έτσι, το Ντόγκο Αρτζεντίνο δεν ήταν μόνο ένας σκύλος της ζούγκλας. Ήταν φίλος, φύλακας και σύντροφος. Δυνατός σαν ήρωας, αλλά και γλυκός σαν ένα μικρό κουτάβι που λατρεύει τις αγκαλιές. Η αληθινή δύναμη είναι να προστατεύεις αυτούς που αγαπάς.
