Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα καταπράσινο λιβάδι, ζούσε ένας σκύλος με αυτιά όρθια σαν κεραίες και μάτια γεμάτα σοφία. Ήταν ο Γερμανικός Ποιμενικός.
Αγαπούσε να φροντίζει τα πρόβατα. Όταν αυτά σκόρπιζαν δεξιά κι αριστερά, εκείνος έτρεχε με απίστευτη ταχύτητα και τα μάζευε πάλι στη σειρά, σαν δάσκαλος που βάζει τους μαθητές του σε τάξη. Όλοι τον θαύμαζαν γιατί ήξερε πάντα τι να κάνει.
Μα δεν ήταν μόνο βοσκός. Ήταν και ήρωας. Στις πόλεις βοηθούσε τους αστυνομικούς να βρίσκουν χαμένα αντικείμενα, ακόμα και να σώζουν ανθρώπους. Κι αν ένα παιδί χανόταν, ο Γερμανικός Ποιμενικός μύριζε τον αέρα και το έβρισκε με την καρδιά του γεμάτη χαρά.
Κι όταν η δουλειά τελείωνε, γινόταν το πιο τρυφερό φιλαράκι. Κουλουριαζόταν δίπλα στους ανθρώπους του και τους κοίταζε με μάτια που έλεγαν:
«Μη φοβάστε, είμαι εδώ να σας προστατεύω».
Είναι η έξυπνη σκέψη και η καλή καρδιά κάνουν κάποιον πραγματικό φύλακα.
