Στην καρδιά της μεγάλης Ερήμου των Δρόμων, εκεί που ο ήλιος λάμπει δυνατά και ο αέρας φυσά ζεστός, ζούσε ο Τέρορ, ένα μεγάλο, γερό τζιπ με φώτα που έλαμπαν σαν δυο μικροί ήλιοι. Ήταν ο αρχηγός των Αντάρτων του Δρόμου, μιας ομάδας αυτοκινήτων που δεν φοβόταν τις δυσκολίες. Ήταν τρομακτικός και δεν είχε την καλύτερη φήμη, όμως πάντα βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη.
Ένα πρωινό, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει. Η άμμος σήκωσε σκόνη και κομμάτια μετάλλου που στριφογύριζαν σαν σπίθες στον αέρα. Ήταν η Καταιγίδα του Σιδήρου, η πιο δυνατή θύελλα της ερήμου.
Ο Μάγκας κοίταξε τον ουρανό και μουρμούρισε:
«Ωχ… αυτό δε μου αρέσει καθόλου!»
Ο Μπούλης έκλεισε τα φώτα του από τον φόβο.
«Καλύτερα να περιμένουμε, αφεντικό!»
Ο Μαξ αναστέναξε.
«Μα… κι αν μας φτάσει εδώ η καταιγίδα;»
Ο Τέρορ έμεινε ήρεμος.
«Όχι, φίλοι μου,» είπε χαμηλά. «Αν μείνουμε, η καταιγίδα θα μας βρει. Αν προχωρήσουμε μαζί, θα τη νικήσουμε!»
Ο κινητήρας του βρυχήθηκε, κι όλοι ακολούθησαν. Ο άνεμος δυνάμωσε, η σκόνη κάλυψε τα πάντα, μα το κόκκινο φως του Τέρορ έλαμπε μπροστά σαν οδηγός μέσα στη θολούρα. Ο Μάγκας κορνάριζε δυνατά για θάρρος, ο Μπούλης προσπαθούσε να κρατήσει τις πόρτες του κλειστές, κι ο Μαξ φώναζε:
«Μπορούμε! Κρατηθείτε!»
Ξαφνικά, μέσα στον θόρυβο, ο Τέρορ άκουσε μια μικρή φωνή:
«Βοήθεια! Είμαι παγιδευμένος!»
Έστριψε απότομα και είδε ένα μικρό Firewheel, σκεπασμένο με άμμο και ένα κομμάτι παλιό σίδερο. Χωρίς να το σκεφτεί, έφτασε κοντά και με τον γερό του προφυλακτήρα έσπρωξε το μέταλλο μακριά.
«Μην φοβάσαι, μικρέ!» είπε με ήρεμη φωνή. «Είσαι ασφαλής τώρα!»
Το μικρό αυτοκινητάκι σήκωσε τα φώτα του και τον κοίταξε με απορία.
«Μα γιατί γύρισες πίσω;»
Ο Τέρορ χαμογέλασε.
«Γιατί ένας αρχηγός δε φεύγει ποτέ χωρίς τους φίλους του.»
Έπειτα, τα Firewheels συνέχισαν όλοι μαζί μέσα από τη σκόνη. Ο άνεμος τους έσπρωχνε, αλλά αυτοί δεν σταμάτησαν. Κρατούσαν γραμμή, με τον Τέρορ μπροστά να ανοίγει τον δρόμο και τον μικρό Firewheel να ακολουθεί περήφανος.
Ώσπου ο αέρας άρχισε να πέφτει, η σκόνη να καθαρίζει, κι ο ήλιος να ξεπροβάλλει πίσω από τα σύννεφα. Όταν βγήκαν από την καταιγίδα, όλα τα αυτοκίνητα ήταν γεμάτα σκόνη, αλλά τα φώτα τους έλαμπαν δυνατότερα από ποτέ.
«Τα καταφέραμε!» φώναξε ο Μάγκας γελώντας.
«Και είμαστε όλοι εδώ!» πρόσθεσε ο Μαξ.
Ο Τέρορ σταμάτησε, κοίταξε γύρω του και είπε ήρεμα:
«Ναι, γιατί όταν είμαστε μαζί, κανένας άνεμος δεν μπορεί να μας σταματήσει.»
Τα Firewheels κορνάρισαν χαρούμενα, και ο ήλιος φώτισε το δρόμο τους. Από τότε, κάθε φορά που φυσά δυνατός άνεμος στην έρημο, τα μικρά αυτοκίνητα λένε με σιγουριά:
«Μην φοβάσαι. Αν οδηγεί ο Τέρορ, όλα θα πηγαίνουν καλά.» 🌤️
