Η Άννα η Ζαργάνα αγαπούσε πολύ τη γυμναστική και τα αθλήματα. Κάθε μέρα ετοίμαζε για τα ψαράκια του μαγικού βυθού παιχνίδια που τα έκαναν να γελάνε, να κινούνται και να νιώθουν δυνατά.
Μια μέρα, η τάξη είχε μάθημα γυμναστικής στην ανοιχτή αμμουδιά. Η Άννα είχε στήσει διάφορους σταθμούς με ασκήσεις ισορροπίας, μικρούς αγώνες ταχύτητας και παιχνίδια συνεργασίας. Τα ψαράκια ήταν ενθουσιασμένα, αλλά ο Μικρός Λέων, ένα ψαράκι που πάντα ένιωθε αδέξιο, κοίταζε διστακτικά τα εμπόδια.
Η Άννα τον πλησίασε με χαμόγελο: «Μην ανησυχείς, Λέοντα. Κάθε προσπάθεια μετράει, και εδώ είμαστε όλοι για να διασκεδάσουμε.»
Αρχισαν τα παιχνίδια. Στον πρώτο σταθμό, τα ψαράκια έπρεπε να κινηθούν πάνω σε λεπτές πέτρες χωρίς να γλιστρήσουν. Ο Λέων έτρεμε, αλλά η Άννα τον ενθάρρυνε: «Κοίτα μπροστά σου και πάρε βαθιές αναπνοές! Θα τα καταφέρεις!» Με λίγη υπομονή, κατάφερε να ισορροπήσει και ένιωσε περήφανος.
Στον επόμενο σταθμό, έπρεπε να περάσουν μαζί μια σειρά από κρίκους. Εδώ έμαθαν να συνεργάζονται, να βοηθούν ο ένας τον άλλον και να μην παρατούν ποτέ. Όταν ο Λέων δυσκολεύτηκε, η Άννα του είπε: «Όταν βοηθάς τους φίλους σου, η προσπάθεια γίνεται πιο εύκολη και πιο διασκεδαστική!»
Καθώς προχωρούσε το μάθημα, όλα τα ψαράκια γέλαγαν, προσπαθούσαν και ενθαρρύνονταν μεταξύ τους. Η Άννα παρακολουθούσε με χαρά, βλέποντας ότι κάθε ψαράκι ανακάλυπτε τη δύναμη και την αυτοπεποίθησή του.
Στο τέλος της μέρας, ο Λέων κοίταξε γύρω του και κατάλαβε πόσο μακριά είχε φτάσει. Χαμογέλασε πλατιά και είπε: «Δεν ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω!» Η Άννα τον αγκάλιασε και του είπε: «Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Όταν προσπαθείς με χαρά και θάρρος, όλα είναι δυνατά!»
Από εκείνη τη μέρα, ο Λέων και όλα τα ψαράκια περίμεναν με ανυπομονησία το μάθημα γυμναστικής, ξέροντας ότι με προσπάθεια, συνεργασία και λίγη βοήθεια από την Άννα, κάθε πρόκληση μπορεί να γίνει παιχνίδι και κάθε φόβος να διαχειριστεί.
