Ο Αλεξ ήταν ένα παιχνιδιάρικο δελφίνι που ζούσε σε έναν όμορφο βυθό γεμάτο χρώματα και ζωή. Του άρεσε να παίζει με τα μικρά ψαράκια, να κάνει βουτιές και να τρέχει ανάμεσα στα κύματα, αλλά πάντα παρατηρούσε προσεκτικά τι συνέβαινε στην επιφάνεια της θάλασσας.
Μια μέρα, ενώ κολυμπούσε κοντά στην ακτή, είδε ένα μικρό ψαράκι να παλεύει με τα κύματα και να μην μπορεί να φτάσει στην ασφάλεια. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Αλεξ βούτηξε και με τη δύναμη της ουράς του έσπρωξε το ψαράκι προς την ακτή. Το ψαράκι ήταν ασφαλές και ευχαρίστησε τον Αλεξ, και εκείνη τη στιγμή ο μικρός Άλεξ ένιωσε κάτι πολύ δυνατό: τη χαρά να βοηθάει τους άλλους.
Από εκείνη τη μέρα, ο Αλεξ αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει ναυαγοσώστης. Άρχισε να παρατηρεί προσεκτικά τα ρεύματα, τα κύματα και πώς να βοηθάει τα μικρά ψαράκια και τους ανθρώπους που κολυμπούσαν κοντά στην ακτή. Έμαθε πώς να χρησιμοποιεί σωσίβια, πώς να φωνάζει για βοήθεια και πώς να προστατεύει όσους κινδυνεύουν.
Κάθε μέρα που περνούσε, γινόταν όλο και πιο έμπειρος και τολμηρός. Τα ψαράκια τον κοιτούσαν με θαυμασμό και οι άνθρωποι άρχισαν να τον σέβονται για την φροντίδα και την προσοχή που έδειχνε. Έτσι, ο Αλεξ κατάλαβε ότι η μεγαλύτερη ικανοποίηση δεν είναι μόνο το παιχνίδι, αλλά και η βοήθεια στους άλλους.
Και το μάθημα για τα παιδιά; Όταν προσέχουμε, βοηθάμε και προστατεύουμε τους φίλους μας, γινόμαστε πιο δυνατοί και ευτυχισμένοι, ακριβώς όπως ο Αλεξ, ο μικρός ναυαγοσώστης του βυθού.
