Στον λαμπερό κόλπο των καρχαριών, κάπου στον μαγικό βυθό, ο μικρός Μπέμπης Shark είχε μεγαλώσει αρκετά, τουλάχιστον έτσι πίστευε. Μια μέρα, ξύπνησε χαρούμενος και είπε:
«Μαμά, μπαμπά, νομίζω πως είμαι έτοιμος για την πρώτη μου βόλτα στο βυθό!»
Η Μαμά Shark χαμογέλασε απαλά.
«Αγάπη μου, θα είμαστε όλοι μαζί!»
Ο Μπαμπάς Shark κούνησε την ουρά του περήφανα.
Η Γιαγιά Shark φόρεσε τα γυαλιά της.
Και ο Παππούς Shark έσφιξε καλά το μπαστούνι του.
Η οικογένεια ξεκίνησε χαρούμενη το ταξίδι.
Ο μικρός Μπέμπης κολυμπούσε δίπλα τους με ενθουσιασμό, μα τα μάτια του άνοιγαν όλο και πιο πολύ με κάθε νέο θέαμα!
Πρώτα είδαν ένα κοπάδι μικρών ψαριών που έπαιζαν κυνηγητό ανάμεσα στα κοράλλια. Ο Μπέμπης προσπάθησε να τους φτάσει, αλλά γλιστρούσαν σαν φυσαλίδες.
«Μην ανησυχείς», του είπε η Μαμά. «Όλα χρειάζονται τον δικό τους ρυθμό».
Λίγο παρακάτω, ένας αχινός καθόταν αγέρωχος σε έναν βράχο. O Μπέμπης τον πλησίασε περίεργος, αλλά τράβηξε την ουρά του γρήγορα όταν είδε τα αγκάθια.
Η Γιαγιά Shark γέλασε απαλά. «Κάθε πλάσμα έχει τον δικό του τρόπο να προστατεύεται».
Όσο προχωρούσαν, ο μικρός άκουσε μουσική!
Ο Τζακ ο αστακός χτυπούσε τύμπανα κουνώντας χαρούμενα τις δαγκάνες του,
και ο Τόνυ ο ροφός έπαιζε το ηλεκτρικό μπάσο του με πάθος και ρυθμό!
Ο Μπέμπης άρχισε να κουνά την ουρά του στο ρυθμό και γέλασε δυνατά.
Όμως όταν βρέθηκαν σε ένα πιο σκοτεινό κομμάτι του βυθού, ο Μπέμπης χαμήλωσε την ταχύτητά του.
«Μαμά… είναι λίγο τρομακτικά εδώ…»
Η μαμά τον πλησίασε και του χάιδεψε απαλά το πτερύγιο.
«Ξέρεις, Μπέμπη… δεν είναι κακό να φοβάσαι. Σημασία έχει να μην αφήνεις τον φόβο να σε σταματά».
Ο μπαμπάς πρόσθεσε: «Και θυμήσου πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε μαζί σου».
Ο μικρός πήρε μια βαθιά ανάσα… και προχώρησε.
Πίσω από έναν βράχο ξεπρόβαλε ξαφνικά ένα γλυκό νεραϊδοψαράκι που φωσφόριζε σαν φαναράκι. Του κούνησε το πτερύγιο φίλια και ο δρόμος έλαμψε μπροστά του.
Όταν γύρισαν σπίτι, ο Μπέμπης Shark ήταν κουρασμένος… αλλά χαμογελούσε.
«Μαμά… σήμερα είδα ψάρια που γελούν, μουσική που κολυμπά και σκοτάδι που δεν με νίκησε! Νομίζω… μεγάλωσα λίγο!»
Η οικογένειά του τον αγκάλιασε με τις ουρές τους.
Και από εκείνη τη μέρα, ο μικρός Μπέμπης δεν ήταν απλώς ένα μωρό καρχαρίας.
Ήταν ένας μικρός εξερευνητής του βυθού, έτοιμος για την επόμενη μεγάλη περιπέτεια!
