Ο Ζαχαρίας ο καρχαρίας και το μάθημα του θάρρους

Στον Νέο Βυθό, ζούσε ένας καρχαρίας διαφορετικός από τους άλλους. Τον έλεγαν Ζαχαρία και ήταν ευγενικός και καλόκαρδος, αλλά όλοι ήξεραν πως όταν τον κορόιδευαν… προειδοποιούσαν οι φουρτούνες!

Ο Ζαχαρίας ο καρχαρίας λάτρευε το καράτε. Κάθε πρωί ξυπνούσε νωρίς και εξασκούνταν με προσοχή: μπλοκάκια, κλωτσιές, και οι κινήσεις του ήταν τόσο ακριβείς που ακόμα και οι σκιές του έμοιαζαν να χορεύουν στον βυθό. Ήξερε ότι η πραγματική δύναμη δεν ήταν να τρομάζει τους άλλους, αλλά να προστατεύει τους φίλους του και να βοηθάει όπου μπορούσε.

Μια μέρα, η Άννα η Ζαργάνα, η δασκάλα γυμναστικής του σχολείου, ανακοίνωσε μια μεγάλη πρόκληση: «Θα κάνουμε διαγωνισμό θάρρους! Όποιος περάσει τα εμπόδια χωρίς φόβο θα κερδίσει ένα ειδικό μετάλλιο!»

Οι φίλοι του Ζαχαρία, ο Τόνυ. ο ροφός, ο Ηλίας, και η Κέλλυ, ενθουσιάστηκαν και ήθελαν να συμμετάσχουν. Όμως ο Ζαχαρίας ένιωσε ένα μικρό τρέμουλο. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά γιατί ήξερε ότι κάποιες φορές οι μεγάλοι καρχαρίες στο σχολείο τον κορόιδευαν για το μέγεθός του.

Καθώς πλησίαζε στη γραμμή εκκίνησης, θυμήθηκε τα λόγια του δασκάλου του καράτε:
– «Το θάρρος δεν είναι να μη φοβάσαι. Το θάρρος είναι να κάνεις αυτό που πρέπει, ακόμα κι αν φοβάσαι.»

Με μια βαθιά ανάσα, ο Ζαχαρίας ξεκίνησε. Πέρασε πάνω από τα βράχια, κολύμπησε μέσα από κύματα φυκιών και απέφυγε τις πλαστικές σακούλες που έπλεαν στο νερό. Σε κάθε εμπόδιο, θυμόταν να κρατάει ισορροπία και να χρησιμοποιεί την τεχνική του καράτε.

Στο τέλος της διαδρομής, οι φίλοι του φώναξαν:
– «Ζαχαρία! Τα κατάφερες!»

Το μετάλλιο κρεμάστηκε γύρω από το λαιμό του, αλλά εκείνος δεν ένιωσε περηφάνια για τον εαυτό του μόνο. Ένιωσε χαρά γιατί απέδειξε ότι η ευγένεια και η δύναμη μπορούν να πάνε μαζί, και ότι το θάρρος δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλος είσαι, αλλά με την καρδιά σου.

Και έτσι, ο Ζαχαρίας συνέχισε να εξασκείται καθημερινά, βοηθώντας φίλους που είχαν ανάγκη και κάνοντας τον βυθό ένα πιο ασφαλές και διασκεδαστικό μέρος για όλους.