Ο Ντίνος ο Πιγκουίνος ήταν ο πιο χαρούμενος παγωτατζής του μαγικού βυθού. Είχε το δικό του μικρό καροτσάκι με καμπανάκι που έκανε «ντιν-ντιν» κάθε φορά που περνούσε. Όλα τα παιδιά τον περίμεναν με ανυπομονησία, γιατί ο Ντίνος είχε τις πιο παράξενες και γευστικές συνταγές: παγωτό φυκιών, παγωτό κοχύλι σοκολάτα, ακόμα και παγωτό… φυσαλίδα τσιχλόφουσκα!
Ένα ζεστό μεσημέρι, ο Ντίνος ετοίμαζε τη νέα του δημιουργία: «Παγωτό Ουράνιο Τόξο». Είχε βάλει έξι διαφορετικές γεύσεις, από φράουλα μέχρι μάνγκο και μύρτιλο. Όμως, μόλις πήγε να το δείξει στα ψαράκια… το παγωτό άρχισε να λιώνει!
– «Ωχ! Δεν προλαβαίνω! Θα χαθεί όλο το ουράνιο τόξο!» φώναξε ο Ντίνος.
Εκείνη τη στιγμή ήρθαν τρέχοντας οι φίλοι του. Η Άννα η ζαργάνα φώναξε:
– «Μην ανησυχείς, Ντίνο! Θα κάνουμε άσκηση ταχύτητας! Όλοι μαζί μπορούμε να σώσουμε το παγωτό!»
Ο Αντρέας ο χταπόδης έφερε έναν μικρό ανεμιστήρα και με τις βεντούζες του το έβαλε μπροστά στο καρότσι, να φυσάει κρύο αέρα. Ο Ηλίας ο Αστερίας άρχισε να παίζει ροκ στην κιθάρα του για να δώσει ρυθμό στην ομάδα. Και ο Αλέξ το Δελφίνι, ο ναυαγοσώστης, έφερε παγάκια από την Αρκτική.
Μαζί κατάφεραν να κρατήσουν το παγωτό δροσερό!
Όταν τελικά το «Παγωτό Ουράνιο Τόξο» ήταν έτοιμο, ο Ντίνος το μοίρασε σε όλα τα ψαράκια. Ένα γλυκό γέλιο ακούστηκε σε όλο τον μαγικό βυθό, κι ο Ντίνος είπε:
– «Να θυμάστε, παιδιά: Όταν τα πράγματα λιώνουν… αν δουλέψουμε όλοι μαζί, βρίσκουμε πάντα τη λύση!»
Κι έτσι, το παγωτό δεν ήταν απλώς γλυκό… ήταν το πιο συνεργατικό ουράνιο τόξο του βυθού!
