Ο Τζακ και η Τζίνη έφτασαν στην Ιταλία και αντίκρισαν τον Πύργο της Πίζας, να γέρνει προκλητικά προς τη μία πλευρά, σαν να ήθελε να τους προκαλέσει σε παιχνίδι. Τα μάτια τους από ενθουσιασμό αλλά και απορία.
- «Φαίνεται πως θέλει να παίξουμε μαζί του!» είπε η Τζίνη γελώντας.
Περπάτησαν γύρω από τον πύργο, βλέποντας τις γκρίζες πέτρες να γυαλίζουν στον ήλιο και τα μικρά παράθυρα να ανοίγουν σαν σκαλιά προς τον ουρανό. Ο ήχος των κουδουνιών των ποδηλάτων της πλατείας ανακατευόταν με τις φωνές των τουριστών.
- «Ας προσπαθήσουμε να τον στηρίξουμε στις φωτογραφίες που θα τραβήξουμε!» είπε ο Τζακ και άπλωσε τα χέρια του. Η Τζίνη γέλασε και στήριξε τον πύργο με τη φαντασία της.
Όταν ανέβηκαν λίγα σκαλιά, είδαν την πόλη απλωμένη σαν ζωγραφιά: στενά δρομάκια, πολύχρωμα σπίτια, μικρά καφέ και μαγαζιά που μύριζαν φρεσκοψημένη πίτσα. Ο Τζακ τράβηξε βίντεο, η Τζίνη ζωγράφισε τον πύργο στο μπλοκ της, και μαζί ένιωσαν πως όχι μόνο έβλεπαν ένα μνημείο, αλλά συμμετείχαν σε ένα παιχνίδι με τον χρόνο και τη φαντασία.
