Ο Τζακ και η Τζίνη έφτασαν στο μαγευτικό νησί της Κρήτης, με τον ήλιο να λάμπει και τη θάλασσα να γυαλίζει στο βάθος του ορίζοντα. Ο αέρας έφερνε τη μυρωδιά της θάλασσας και την πάντρευε με τη ζεστασιά της γης. Άνοιξαν τον χάρτη τους, πήραν μια βαθειά ανάσα και ξεκίνησαν για το αρχαίο ανάκτορο της Κνωσού. Μόλις έφτασαν, τα μάτια τους άνοιξαν διάπλατα από ενθουσιασμό: μεγάλα διώροφα αρχαία κτήρια, πολύχρωμες τοιχογραφίες σκαλισμένες με περίτεχνα σχέδια, και κιονοστοιχίες που φαινόταν να αγγίζουν τον ουρανό.
- «Κοίτα, Τζίνη! Οι τοιχογραφίες έχουν ζωντανά χρώματα!» είπε ο Τζακ. Τα κόκκινα, μπλε και χρυσά σχέδια των ζώων και των ανθρώπων που πυγμαχούσαν και έμοιαζαν να κινούνται όταν τα παρατηρούσαν.
Περπάτησαν πάνω στα δάπεδα με τα γεωμετρικά σχέδια, ακούγοντας τον ήχο των βημάτων τους να ηχεί σαν μικρή μουσική ανάμεσα στους τοίχους. Σήραγγες και κρυφά δωμάτια τους έκαναν να νιώθουν εξερευνητές που ανακάλυπταν μυστικά θησαυρούς. Οι αρχαίοι θησαυροί, αγγεία με έντονα χρώματα, πολύτιμα κοσμήματα και περίτεχνα σκαλίσματα, λάμπανε στον ήλιο που έμπαινε από τα παράθυρα.
Η Τζίνη άπλωσε τα χέρια της για να νιώσει την υφή των πέτρινων τοίχων και ο Τζακ μύρισε τη γη, γεμάτη ιστορία. Κάθε γωνιά έλεγε μια ιστορία, και τα παιδιά ένιωσαν σαν να ζούσαν στο παλάτι μαζί με τους ανθρώπους που κατοικούσαν εκεί πριν χιλιάδες χρόνια.
