Ο ήλιος έλαμπε και το αεροπλάνο πετούσε πάνω από έναν απέραντο κόκκινο τόπο. Ο Τζακ κοίταζε από το παράθυρο με μάτια ορθάνοιχτα.
- «Κοίτα, Τζίνη! Χρυσές ερήμοι, μεγάλα βράχια και… είναι αυτό ένα καγκουρό;»
Η Τζίνη χαμογέλασε.
- «Φτάσαμε στην Αυστραλία!»
Λίγο αργότερα, βρέθηκαν σε ένα δάσος γεμάτο ευκαλύπτους. Ο αέρας μύριζε φρέσκο φύλλο και τα πουλιά κελαηδούσαν… περίεργα!
- «Ακούς; Κάνουν κουααακ-κουααακ!» είπε ο Τζακ.
- «Δεν είναι πάπια… είναι κουκάμπορα! Το πουλί που γελάει!» είπε ένα χαμογελαστό αγόρι Αβορίγινας που τους πλησίασε. Τον έλεγαν Μάιλο.
Καθώς περπατούσαν, είδαν ένα γλυκό κοάλα σκαρφαλωμένο σε δέντρο.
- «Νομίζω ότι… κοιμάται!» ψιθύρισε η Τζίνη.
- «Τα κοάλα κοιμούνται μέχρι και 18 ώρες τη μέρα!» είπε ο Μάιλο. «Τρώνε φύλλα ευκαλύπτου και μετά… ξανά νάνι!»
Ξαφνικά, άκουσαν κάτι να χτυπά πάνω σε πέτρα. ΤΟΥΠ-ΤΟΥΠ!
Ο Μάιλο έβγαλε από την τσάντα του ένα ξύλινο αντικείμενο με σχήμα μισοφέγγαρου.
- «Αυτό είναι μπούμερανγκ», τους είπε. «Αν το πετάξεις σωστά, επιστρέφει πίσω σε σένα!»
Ο Τζακ ενθουσιάστηκε και το προσπάθησε. Το πέταξε… έφυγε μακριά… και… γύρισε πίσω, περνώντας δίπλα από το κεφάλι του!
- «ΟΥΑΟΥ! Σαν μαγικό!» φώναξε ο Τζακ.
- «Δεν είναι μαγεία», είπε ο Μάιλο, «είναι παράδοση. Στην Αυστραλία μαθαίνουμε πως ό,τι δίνεις… επιστρέφει πίσω σε εσένα.»
Καθώς προχωρούσαν, είδαν ένα καγκουρό να πηδά ψηλά στο λιβάδι με το μικρό του στο πουγκί.
- «Κοίτα το μικρό!» φώναξε η Τζίνη.
- «Είναι τόσο χαρούμενο!» είπε ο Τζακ και άρχισε να κάνει άλματα προσπαθώντας να το μιμηθεί.
Το απόγευμα, κάθισαν σε έναν κύκλο. Ο Μάιλο έπαιξε ντιτζεριντού, ένα μεγάλο ξύλινο μουσικό όργανο που έκανε βαθύ, δονητικό ήχο σαν τον άνεμο της ερήμου.
Η Τζίνη ένιωσε την καρδιά της να χτυπά ρυθμικά.
Ο Τζακ φαντάστηκε τα καγκουρό να χορεύουν πάνω στα αστέρια.
Τη νύχτα, ο ουρανός γέμισε με εκατομμύρια αστέρια.
- «Εδώ, τα αστέρια μοιάζουν πιο κοντά», είπε η Τζίνη.
- «Γιατί στην Αυστραλία», είπε ο Μάιλο, «τα όνειρα ταξιδεύουν πιο γρήγορα.»
Πριν φύγουν, ο Μάιλο χάρισε στον Τζακ ένα μικρό ξύλινο μπούμερανγκ και στην Τζίνη ένα κρεμαστό με σχέδιο κοάλα.
- «Για να θυμάστε πως η Αυστραλία είναι πάντα εδώ… εδώ μέσα», είπε και ακούμπησε το στήθος του.
Ο Τζακ και η Τζίνη ανέβηκαν στο αεροπλάνο. Ο ήλιος έδυε πίσω από τον κόκκινο ορίζοντα.
Ο Τζακ έκλεισε τα μάτια του και ψιθύρισε:
- «Το μπούμερανγκ… όπως τα όνειρα… πάντα επιστρέφουν.»
Και κάπως έτσι, η Αυστραλία έμεινε για πάντα στην καρδιά τους.
