Κάποτε, στην πόλη των αυτοκινήτων, ζούσε ένα παλιό αλλά δυνατό αυτοκίνητο, ο Τσάλαντζ.
Ήταν ένας Dodge Challenger, με κόκκινο γυαλιστερό χρώμα, μεγάλα φώτα-μάτια και φωνή σαν βροντή!
Όλοι τον ήξεραν ως τον ήρωα των παλιών αγώνων — δυνατό, θαρραλέο και πάντα ευγενικό.
Μια μέρα, στην πόλη έφτασαν τρία καινούρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα:
ο Βολτάκης, η Λουμίνα και ο Σπινάκης.
Ήταν γρήγορα, ήσυχα και… λίγο καμαρωτά.
Όταν είδαν τον Τσάλαντζ, άρχισαν να γελούν.
- «Χαχα! Κοίτα, ένα παλιό βενζινοκίνητο! Θα μυρίζει καπνό!» είπε ο Βολτάκης.
- «Ναι, και σίγουρα θα θέλει ώρες να ξεκινήσει!» πρόσθεσε η Λουμίνα.
Ο Τσάλαντζ χαμογέλασε.
- «Καλημέρα, παιδιά. Ξέρετε… δεν έχει σημασία πόσο καινούργιο είσαι. Σημασία έχει να έχεις καλούς τρόπους.»
Τα μικρά αυτοκίνητα δεν απάντησαν. Νόμιζαν πως ήξεραν τα πάντα.
Το απόγευμα έγινε αγώνας φιλίας στην πίστα της Πόλης των Ρόδων.
Όλα τα Firewheels ήρθαν να δουν ποιος θα κερδίσει.
Τα ηλεκτρικά πήραν θέση πρώτα.
Ο Τσάλαντζ μπήκε ήρεμα στην τελευταία γραμμή.
- «Έτοιμοι; Τρία… δύο… ένα… πάμε!»
Τα μικρά αυτοκίνητα έφυγαν σαν αστραπή!
Ο Τσάλαντζ ξεκίνησε αργά, αλλά σταθερά.
Στη μέση της πίστας, η Λουμίνα μπήκε γρήγορα σε μια στροφή και… γλίστρησε!
Ο Βολτάκης έμεινε χωρίς ρεύμα γιατί δεν είχε φορτίσει αρκετά.
Ο Σπινάκης μπέρδεψε τα κουμπιά και βγήκε εκτός δρόμου!
Ο μόνος που έμεινε ψύχραιμος ήταν ο Τσάλαντζ.
Έκοψε ταχύτητα, σταμάτησε και είπε:
- «Όλα καλά, μικροί μου; Θέλετε βοήθεια;»
- «Μα… δεν θα συνεχίσεις τον αγώνα;» ρώτησε η Λουμίνα.
- «Ο σεβασμός έρχεται πρώτα από τον τερματισμό», της απάντησε εκείνος χαμογελώντας.
Μαζί, έφτασαν αργά αλλά με ασφάλεια στη γραμμή τερματισμού.
Όλοι τα χειροκρότησαν!
Ο Βολτάκης πλησίασε τον Τσάλαντζ και είπε:
- «Συγγνώμη που σε κοροϊδέψαμε. Είσαι αληθινός ήρωας του δρόμου!»
Ο Τσάλαντζ του έκλεισε το φως-μάτι και είπε:
- «Να θυμάσαι, μικρέ. Η δύναμη δεν είναι μόνο στα άλογα ή στα βολτ. Είναι στην καρδιά και στον σεβασμό.»
Από τότε, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έγιναν οι καλύτεροι φίλοι του.
Κάθε φορά που περνούσαν από δίπλα του, φώναζαν γελώντας:
- «Σεβασμός, κύριε Τσάλαντζ!»
Κι εκείνος απαντούσε με ένα δυνατό, χαρούμενο ΒΡΟΥΜ!
