Στην πίστα Firewheel Speedway, κάθε αυτοκίνητο έτρεχε με πάθος. Όμως κανείς δεν ήξερε γιατί, όταν έφτανε ο ήλιος πάνω από την αφετηρία, οι κινητήρες ακουγόταν σαν να… ήταν ζωντανές. Κανείς δεν ήξερε γιατί, εκτός από τον Πιτ τον μηχανικό.
Ο Πιτ, το κίτρινο pickup με το κουτί εργαλείων στην οροφή και τα ρομποτικά χέρια, δεν ήταν απλώς μηχανικός. Άκουγε τους κινητήρες. Ένιωθε τα «κύματα καρδιάς» όπως τα αποκαλούσε. Και κάποιες φορές, όταν ένα αυτοκίνητο φοβόταν, το καταλάβαινε πριν καν χαλάσει.
Μια μέρα, ένας παλιός αγωνιστής, ο Ρέξ, ο σοφός πατέρας του δρόμου σταμάτησε απότομα. «Δεν έχω δύναμη πια, Πιτ… λες να έσβησε η φλόγα μου;» του είπε με βαριά φωνή.
Η λέξη «φλόγα» έκανε τον Πιτ να παγώσει. Την είχε ξανακούσει… σε κάτι παλιά σχέδια που είχε βρει τυχαία πίσω από το συνεργείο της πίστας. Σχέδια που μιλούσαν για μια Πρώτη Φλόγα, κρυμμένη βαθιά κάτω από την πόλη των Firewheels. Μια φλόγα που, όταν άναβε, έδινε στις μηχανές όχι μόνο κίνηση… αλλά ψυχή.
«Ρέξ… νομίζω πως ξέρω πού πρέπει να πάμε», είπε ο Πιτ αποφασιστικά.
Έτσι, ξεκίνησε ένα ταξίδι κάτω από την πίστα, μέσα από σκοτεινές σήραγγες γεμάτες παλιά γρανάζια, ξεχασμένα καπάκια λαδιών και σκουριασμένες πινακίδες. Ο Πιτ ένιωθε κάτι να τον τραβάει σαν μαγνήτης, σαν να τον τραβούσε ένας παλμός φωτιάς.
Ξαφνικά, βγήκαν σε μια υπόγεια αίθουσα. Στο κέντρο, υπήρχε ένας αρχαίος κινητήρας ιερό. Και μέσα του… έκαιγε μια μικρή, ζεστή, χρυσοπορτοκαλί φλόγα που δεν έσβηνε ποτέ.
Ο Ρέξ πλησίασε διστακτικά. Η μικρή φλόγα άρχισε να πάλλεται, σαν να τον αναγνώριζε. Ο Πιτ είπε ψιθυριστά:
«Αυτή είναι… η Φλόγα της Ζωής. Η πηγή της ψυχής μας…»
Ο Ρέξ πήρε ένα βαθύ «μηχανικό» αναστεναγμό και στάθηκε μπροστά της. Η φλόγα έλαμψε, σαν να του έδινε κουράγιο. Δεν έγινε πιο δυνατός απλώς… θυμήθηκε γιατί αγωνιζόταν: όχι για να νικά, αλλά για να εμπνέει.
Ο Πιτ κατάλαβε το μυστικό:
Η Φλόγα δεν δίνει απλώς κίνηση. Δίνει σκοπό.
Γύρισαν στην πίστα. Ο Ρέξ δεν έγινε πιο γρήγορος αλλά ο ήχος του κινητήρα του ήταν πιο ζεστός από ποτέ.
Και από εκείνη τη μέρα, κάθε φορά που ένα αυτοκίνητο έχανε την πίστη του, ο Πιτ του έλεγε:
«Μην ξεχνάς… μέσα σου καίει μια φλόγα. Κι εγώ είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να την ανάψεις ξανά.»
Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι ακριβώς βρήκαν ο Πιτ και ο Ρέξ εκεί κάτω. Όμως από τότε, όταν τα αυτοκίνητα ξεκινούν έναν αγώνα… για μια στιγμή, αν ακουμπήσεις την άσφαλτο… θα νιώσεις κάτι ζεστό να πάλλεται.
Σαν καρδιά.
Σαν φλόγα.
