Ήταν μια λαμπερή μέρα, κι ο Turbo, το πιο ανυπόμονο αυτοκίνητο του γκαράζ, δεν μπορούσε να καθίσει ήσυχος. Οι τροχοί του γύριζαν από ενθουσιασμό.
«Μάγια! Σήμερα θα σπάσω το ρεκόρ μου! Θα τρέξω τον πιο γρήγορο γύρο!»
Η Μάγια σήκωσε τα φρύδια της χαμογελώντας. «Έλεγξες τα φρένα σου, Turbo;»
«Ε, όχι ακόμα… αλλά δεν χρειάζεται! Είμαι έτοιμος!»
Ο Turbo ξεκίνησε με δύναμη. Οι τροχοί του σφύριζαν, η εξάτμιση άστραφτε. Μα όταν πλησίασε την πρώτη στροφή, πάτησε το φρένο.. αλλά τίποτα!
«Ωχ! Δεν σταματάω!» φώναξε.
Η Μάγια, που τον παρακολουθούσε, πήρε μπρος και πλησίασε δίπλα του.
«Turbo, σβήσε τη μηχανή και άφησε το δρόμο να σε κρατήσει!» του είπε ήρεμα.
Ο Turbo υπάκουσε, κι αργά, με έναν ήχο “φφσσσσ”, σταμάτησε. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά, μα ένιωθε ασφαλής.
«Νόμιζα πως ήμουν έτοιμος…» μουρμούρισε.
Η Μάγια χαμογέλασε: «Η ταχύτητα χωρίς μυαλό είναι απλώς τύχη, Turbo. Οι έξυπνοι οδηγοί ελέγχουν πρώτα, κι έπειτα πετάνε!»
Ο Turbo χαμήλωσε τα φανάρια του ντροπαλά, αλλά χαμογέλασε.
Από εκείνη τη μέρα, κανένα Firewheel δεν ξεκίνησε αγώνα χωρίς να ελέγξει τα φρένα του. Ήταν ένα δύσκολο και επικίνδυνο μάθημα για όλους και από τότε κανείς δεν ξεκινούσε από το γκαράζ χωρίς τους απαραίτητους ελέγχους.
