Στο μεγάλο Γκαράζ της Πόλης των Τροχών, τα αυτοκίνητα είχαν αρχίσει τη μέρα τους γεμάτα ενέργεια.
Η Μάγια έκανε πρωινό έλεγχο λαδιών, ο Τσάλαντζ γυάλιζε το καπό του, κι ο Μάξι ο δυνατός, γλυκομίλητος γερανός με τη χρυσή μπογιά και τη γαλάζια δέστρα ετοίμαζε τα εργαλεία του.
«Σήμερα, τίποτα δεν θα με σταματήσει!» είπε με το μεγάλο του χαμόγελο.
Μόλις το είπε αυτό, ακούστηκε μια φωνακλάδικη κόρνα από μακριά:
«Βοήθειααα! Έμεινα στη στροφή του ποταμού!»
Ήταν ο Βέλος, το γρήγορο μπλε αγωνιστικό. Είχε βγει για δοκιμές, αλλά ένας μεγάλος βράχος είχε πέσει μπροστά του και είχε σφηνώσει στη λάσπη.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Μάξι έβαλε μπρος τη μηχανή του.
Βρουμ βρουμ!
Το γερανάκι του κουνήθηκε, τα φώτα του άναψαν και ξεκίνησε με φόρα.
Καθώς προχωρούσε, τα άλλα Firewheels του φώναζαν:
- «Καλή τύχη, Μάξι!»
- «Είσαι ο καλύτερος!»
Στο δρόμο, ο άνεμος φύσαγε δυνατά, και η βροχή άρχισε να πέφτει.
Μα ο Μάξι δεν σταμάτησε.
«Ένα αμάξι ποτέ δεν αφήνει φίλο μόνο του!» είπε με σταθερή φωνή.
Όταν έφτασε, είδε τον Βέλος να προσπαθεί να βγει μόνος του.
- «Μάξι! Δεν πειράζει, θα τα καταφέρω!»
- «Όχι σήμερα, φίλε μου. Αυτή είναι δουλειά για γερανό!» είπε χαμογελώντας ο Μάξι.
Με προσοχή, άπλωσε το γάντζο του και τον έδεσε στο πίσω μέρος του αγωνιστικού.
«Έτοιμος; Τράβααα!»
Η μηχανή του βρυχήθηκε. Ο τροχός του γύρισε στη λάσπη, και σιγά-σιγά ο Βέλος βγήκε.
Πλουπ!
«Είσαι ελεύθερος!» είπε γελώντας ο Μάξι.
Ο Βέλος τον κοίταξε με θαυμασμό.
- «Πάντα με σώζεις, φίλε μου!»
- «Δεν χρειάζεται να είσαι ο πιο γρήγορος για να είσαι ήρωας», είπε ο Μάξι. «Αρκεί να είσαι εκεί, όταν σε χρειάζονται.»
Γύρισαν μαζί στο γκαράζ, βρεγμένοι αλλά χαμογελαστοί.
Η Μάγια τους περίμενε με ζεστό λάδι και είπε:
«Οι ήρωες του δρόμου επέστρεψαν!»
Κι ο Μάξι, λίγο ντροπαλός αλλά χαρούμενος, απάντησε:
«Όλοι μπορούμε να είμαστε ήρωες. Αρκεί να βοηθάμε, χωρίς να το σκεφτόμαστε!»
