Στο μικρό σχολείο της γειτονιάς, κάθε πρωί ο ήλιος έμπαινε πρώτος απ’ όλα τα παιδιά στην τάξη της κυρίας Ευγενίας.
Η δασκάλα αυτή δεν έγραφε μόνο γράμματα και αριθμούς, έφτιαχνε χαμόγελα στις καρδιές των παιδιών.
Η τάξη της ήταν γεμάτη ζωγραφιές, βιβλία και γέλια.
Όμως μια μέρα, όταν χτύπησε το κουδούνι, κάτι παράξενο συνέβη…
Ο Πάρης, που πάντα έλεγε ιστορίες, είχε χάσει τη φωνή του.
Η Λένα, που ζωγράφιζε τα πιο όμορφα ουράνια τόξα, είχε θυμώσει γιατί το μολύβι της έσπασε.
Κι ο Μάριος, που αγαπούσε τα μαθηματικά, είχε κρύψει το τετράδιό του γιατί φοβόταν μήπως κάνει λάθος.
Η κυρία Ευγενία, η Δασκάλα της καρδιάς, στάθηκε μπροστά στον πίνακα και χαμογέλασε απαλά.
«Σήμερα δεν θα κάνουμε μάθημα. Θα κάνουμε... θαύματα!» είπε με τη φωνή της να λάμπει σαν ήλιος.
Έβαλε στο γραφείο της ένα μικρό κουτί, τυλιγμένο με πολύχρωμη κορδέλα.
«Αυτό είναι το Κουτί των Θαυμάτων. Κάθε φορά που κάποιος από εσάς θα κάνει μια καλή πράξη ή θα βοηθά έναν φίλο του, θα βάζουμε μέσα ένα χαρτάκι με το όνομά του.»
Τα παιδιά άνοιξαν τα μάτια τους διάπλατα.
«Και τι θα γίνει όταν γεμίσει το κουτί;» ρώτησε ο Μάριος.
«Τότε», είπε η δασκάλα, «θα το ανοίξουμε και θα δούμε πως ο κόσμος μας έγινε λίγο πιο όμορφος!»
Τις επόμενες μέρες, η τάξη της κυρίας Ευγενίας άλλαξε μαγικά.
Η Λένα δάνεισε το μολύβι της σε έναν φίλο.
Ο Πάρης μοιράστηκε τις ιστορίες του ξανά.
Κι ο Μάριος σήκωσε το χέρι του με θάρρος, χωρίς να φοβάται το λάθος.
Κάθε φορά που κάποιος έκανε κάτι καλό, η δασκάλα έγραφε ένα χαρτάκι και το έβαζε στο κουτί.
Το κουτί γέμιζε, φούσκωνε και έμοιαζε έτοιμο να πετάξει!
Μια Παρασκευή πρωί, η κυρία Ευγενία είπε:
«Ήρθε η μέρα των θαυμάτων!»
Άνοιξε το κουτί, και ω του θαύματος από μέσα βγήκαν πολύχρωμα χαρτάκια που πέταξαν στον αέρα σαν πεταλούδες!
Τα παιδιά γέλασαν, χειροκρότησαν και αγκαλιάστηκαν.
Η αίθουσα έλαμπε από φως όχι από τα φώτα, αλλά από την καλοσύνη τους.
Η δασκάλα Ευγενία χαμογέλασε.
«Να θυμάστε, παιδιά μου», είπε,
«η γνώση είναι δύναμη, μα η καλοσύνη είναι μαγεία.» 💛
Κι έτσι, από εκείνη τη μέρα, όλοι την έλεγαν η Δασκάλα των Θαυμάτων,
γιατί στην τάξη της δεν μάθαινες μόνο γράμματα μάθαινες πώς να γίνεις καλός άνθρωπος, ευγενικός και με όρια.
