Το πρωί, ο ήλιος μπαίνει μέσα από τα παράθυρα της τάξης και φωτίζει τα θρανία. Τα παιδιά τρέχουν να καθίσουν, γελώντας και ψιθυρίζοντας μυστικά. Στον πίνακα είναι γραμμένα με μεγάλα γράμματα: Καλημέρα παιδιά!
Ο κύριος Νίκος ο δάσκαλος, φοράει το αγαπημένο του πουκάμισο με τα μικρά καρό και κρατάει στο χέρι του ένα κομμάτι λευκή κιμωλία. Η φωνή του είναι ζεστή, σαν να αγκαλιάζει όλη την τάξη.
— «Σήμερα θα ταξιδέψουμε με τις λέξεις και τους αριθμούς!» λέει χαμογελώντας.
Σηκώνει τα παιδιά στον πίνακα να λύσουν ασκήσεις. Κάποια διστάζουν, αλλά εκείνος τους ψιθυρίζει: «Μπορείς, δοκίμασε ξανά.» Στην ώρα της γλώσσας, διαβάζει δυνατά μια ιστορία και σταματάει σε κάθε παράγραφο:
— «Τι νομίζετε ότι θα συμβεί στον ήρωα;»
Τα χέρια σηκώνονται, οι φωνές μπερδεύονται, και η τάξη γεμίζει φαντασία. Ακόμα κι όταν κάποιος κάνει λάθος, ο δάσκαλος χαμογελά και λέει: «Τα λάθη είναι βήματα που μας πάνε πιο μπροστά.»
Όταν χτυπάει το κουδούνι, τα παιδιά τρέχουν έξω, αλλά στον πίνακα μένει η φράση του με μεγάλα γράμματα: Μάθετε, γελάστε, ονειρευτείτε.
