Ήταν ένα φωτεινό πρωινό, κι ο ήλιος έμπαινε παιχνιδιάρικα μέσα από τα παράθυρα του μικρού γραφείου της Άννας της λογίστριας.
Το ρολόι έδειχνε οκτώ, και η Άννα με το μολύβι της στο αυτί και μια κούπα με χαμομήλι στο χέρι ήταν έτοιμη για άλλη μια μέρα γεμάτη... αριθμούς!
Αλλά οι αριθμοί της Άννας δεν ήταν συνηθισμένοι.
Ήταν μαγικοί!
Μπορούσαν να μιλούν, να γελούν και να κάνουν σκανταλιές όταν η Άννα δεν τους πρόσεχε.
Σήμερα, κάτι παράξενο συνέβη.
Μόλις άνοιξε το μεγάλο της τετράδιο, οι αριθμοί άρχισαν να χοροπηδούν έξω από τις σελίδες!
Το 3 έκανε τούμπες στο γραφείο, το 7 έπαιζε κρυφτό πίσω από τον υπολογιστή, κι ο 0 κυλούσε σαν ρόδα στο πάτωμα!
- «Παιδιά, παιδιά! Ησυχία!» είπε γελώντας η Άννα.
-«Σήμερα πρέπει να φτιάξουμε το μεγάλο Ισοζύγιο της Χαράς!»
Όμως οι αριθμοί δεν την άκουγαν.
Το 5 και το 9 τσακώνονταν για το ποιος είναι πιο σημαντικός, το 1 προσπαθούσε να γίνει φίλος με το 10, και το 8… έκανε φιγούρες σαν να ήταν γυμναστής!
Η Άννα σταύρωσε τα χέρια της και σκέφτηκε:
«Αυτοί οι αριθμοί χρειάζονται λίγη τάξη… αλλά και λίγη φαντασία!»
Έτσι πήρε μια βαθιά ανάσα, έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε:
-« Με γέλιο και χαρά, ελάτε όλοι στη σειρά!»
Και τότε πλουφ!
Οι αριθμοί άρχισαν να λάμπουν!
Κάθε ένας πήρε τη θέση του στο μεγάλο τραπέζι, σχηματίζοντας μια ουράνια αλυσίδα από φως και χρώμα.
Το 1 έγινε η αρχή της περιπέτειας,
το 2 βρήκε το ταίρι του,
το 3 πρόσθεσε μουσική,
και το 7, που πάντα είχε λίγο ύφος, χαμογέλασε και είπε:
- «Άννα, τώρα όλα βγάζουν νόημα!»
Η Άννα χαμογέλασε συγκινημένη.
- «Βλέπετε; Όταν συνεργαζόμαστε, όλα “μετράνε” σωστά!»
Και τότε, μέσα από τις σελίδες, ξεπήδησε ένα ουράνιο τόξο από αριθμούς που ανέβηκε ψηλά, έξω από το παράθυρο.
Οι περαστικοί σήκωναν τα μάτια και έβλεπαν στον ουρανό τα νούμερα να σχηματίζουν λέξεις:
ΧΑΡΑ, ΟΜΑΔΑ, ΑΓΑΠΗ.
Από εκείνη τη μέρα, οι αριθμοί της Άννας έμαθαν να δουλεύουν μαζί,
να γελούν χωρίς να μπερδεύονται
και να θυμούνται πως ακόμη κι ένα μικρό μηδενικό έχει αξία,
όταν βρίσκεται στη σωστή θέση!
Κάθε βράδυ, πριν κλείσει το γραφείο της,
η Άννα κοιτούσε το τετράδιό της που λαμποκοπούσε σιγανά
και ψιθύριζε με ένα χαμόγελο:
- «Καληνύχτα, μικροί μου μαγικοί αριθμοί… αύριο έχουμε κι άλλα όνειρα να μετρήσουμε!»
